ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Βιβλιοκριτικές που δημοσίευσα στην Αυγή, την Παρέμβαση, το Εντευκτήριο, το Διαβάζω για την                                                                           Α. Ξένη πεζογραφία Β. Ελληνική πεζογραφία  Γ. Ποίηση Δ. Δοκίμιο 

     Α. ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

Don DeLillo, Η συντριβή της αυταπάτης

ΑΥΓΗ, 27.02.2005, «Kοσμόπολις»

Αν και έχει αποκληθεί μεταμοντέρνος είναι ένας κατεξοχήν κοινωνικός μυθιστοριογράφος. Από το πρώτο του έργο (Americana, 1971) έως το πρόσφατο διακρίνεται η εμμονή του για ένα μυθιστόρημα αγκιστρωμένο στην ιστορία, το οποίο υπερασπίζεται και προγραμματικά.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Philip Roth,  Σπουδάζοντας τον πόθο

ΑΥΓΗ, 10.12.2006, «Ο καθηγητής του πόθου»

Πώς να συμβιβάσει κανείς την αξιοπρέπεια και το κυνήγι της ηδονής, τον πόθο που σβήνει μέσα σε σχέσεις που μετατρέπονται σε φυλακή και το φόβο της μοναξιάς, την προσωπική ελευθερία και τους περιορισμούς της ζωής;Αυτά είναι τα διλήμματα από τα οποία βασανίζεται ο ήρωας του βιβλίου Ντέιβιντ Κέπες, καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας,

 Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

 Ian McEwan, Η πορεία προς την ενοχή

ΑΥΓΗ, 18.02.2007, «Σάββατο»

Η πρώτη ύλη της λογοτεχνίας είναι η αγωνία, ο πόνος και το κακό. Όπως λέει και ο Ίαν Μακ Γιούαν «Η δυστυχία είναι πιο επιδεκτική αναλύσεων». Αντίθετα, ο κεντρικός χαρακτήρας του «Σαββάτου», συγκεντρώνει όλες τις προϋποθέσεις του επιτυχημένου ανθρώπου και θα έλεγε κανείς ότι δεν προσφέρεται για μυθοπλαστική 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Jonathan Coe, Πολιτική και μυθιστόρημα

ΑΥΓΗ, 08.01.2006, «Ο κλειστός κύκλος»

Μετά την υπερβολική δόση στα χρόνια της μεταπολεμικής ελληνικής πεζογραφίας όπου η πολιτική είχε σημαίνουσα διάσταση, παρατηρήσαμε την έως εξοβελισμού απώθησή της από το λογοτεχνικό προσκήνιο. Το κενό ήρθε να καλύψει η ενδοχώρα της καθημερινότητας και η

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Roberto Bolano, Ένα μακρινό αστέρι

ΑΥΓΗ,  15.11.2009,  «Τηλεφωνήματα»

Ο πεζογράφος και ποιητής Ρομπέρτο Μπολάνιο, μια από τις εξέχουσες μορφές της ισπανόφωνης λογοτεχνίας, αποτελεί διακεκριμένη περίπτωση συγγραφέα ο οποίος, μέσα σε λίγα χρόνια, κατόρθωσε να επιβληθεί στον χώρο της παγκόσμιας πεζογραφίας προκαλώντας με τους τίτλους, τα βραβεία και τις κριτικές μια μεγάλη συζήτηση γύρω από το όνομά του.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

 Henry James, Κύριοι και υπηρέτες

ΑΥΓΗ, 23.05.2010, «Το αυθεντικό»

Ο Χένρυ Τζαίημς ανήκει στην ομάδα των αμερικανών, όπως ο Τ. Σ. Έλιοτ, ο Έζρα Πάουντ, η Γερτρούδη Στάιν, οι οποίοι εγκατέλειψαν την Αμερική - αυτοεξόριστους τους αποκαλεί ο Μπόρχες- και πολιτογραφήθηκαν ευρωπαίοι. Ο Φλωμπέρ, ο Τουργκιένιεφ, ο Ζολά, ο Μωπασάν ήταν μερικοί από τους συγγραφείς με τους 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Andrew Crumey, Μεταμοντέρνα ρητορική και φιλολογικές πλεκτάνες

ΑΥΓΗ, 04.07.2004, «Πφιτς»

Ένας ηγεμόνας του 18ου αιώνα αποφασίζει να κερδίσει την αθανασία αφιερώνοντας τη ζωή του στην επινόηση φανταστικών πόλεων. Πόλεις εικονικές, έργα των χαρτογράφων και των βιογράφων, μνημεία ιδεών με μια αδιανόητη τελειότητα. Έτσι το μυθιστόρημα Πφιτς, το οποίο ανακηρύχτηκε καλύτερο βιβλίο της χρονιάς για το 1995

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Gustave Flaubert, Η Ελλάδα με τα μάτια ενός κλασικού

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ.153, «Το ταξίδι στην Ελλάδα»

«Πηγαίνοντας στον Παρθενώνα και επιστρέφοντας εκεί, κοίταξα για πολλή ώρα εκείνο το στήθος με τους ολοστρόγγυλους μαστούς που είναι φτιαγμένοι για να σε τρελάνουν από έρωτα. Χαίρε Αθήνα! Αλλού, τώρα!», σημειώνει στα τετράδιά του, αφήνοντας την Ακρόπολη.Τον Δεκέμβρη του 1850, ο Φλωμπέρ συνοδευόμενος από τον φίλο του Μαξίμ Ντυ Καν,

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Pierre Michon, Δάφνες για ηττημένους

ΑΥΓΗ, 09.05.2004, «Ο Αυτοκράτορας της Δύσης»

Πρόκειται για το τρίτο βιβλίο του που εκδίδεται στην Ελλάδα, μετά τους «Βίους ελάσσονες» και τον «Βίο του Ζοζέφ Ρουλέν». Ο Πιέρ Μισόν σίγουρα ξεχωρίζει ανάμεσα στους σύγχρονους Γάλλους πεζογράφους. Ώριμος και τεσσαρακοντούτης κάνει την πρώτη του εμφάνιση το 1984 στα γαλλικά γράμματα με τους «Ελάσσονες βίους», βιβλίο το οποίο αναγνωρίστηκε ομόθυμα ως σημαντικό από την κριτική.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Denis Guedj, Περί του πνεύματος της γεωμετρίας και της τέχνης της αφήγησης

ΑΥΓΗ, 28.5. 2000, «Το θεώρημα του παπαγάλου»

Η εικόνα των μαθηματικών στη συνείδηση των πολλών μοιάζει με ένα απροσπέλαστο και ακατανόητο δάσος συμβόλων που προκαλεί δέος. Ακόμα, όμως, και όσοι στέκονται αμήχανοι και απογοητευμένοι, σαν να βρίσκονται μπροστά σε μια ωραία γυναίκα που δεν τους δίνει σημασία, 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Joseph Roth, Αίμα στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης

 ΑΥΓΗ, 02.02.14, Ο ιστός της αράχνης

Πώς φτάνει ένας άνθρωπος να σηκώσει το τσεκούρι στον αέρα και να σπάσει το κρανίο του συμπολίτη του; Πώς οδηγείται μια κοινωνία στη μισαλλοδοξία και τον φασισμό; Αυτά τα ερωτήματα θέτει ο Γιόζεφ Ροτ,  ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της γερμανόφωνης λογοτεχνίας, που αποτύπωσε με τα  μυθιστορήματά του το πνευματικό κλίμα  της κεντρικής Ευρώπης, 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Danilo Kis, Οι συγγραφικοί πειραματισμοί και το στοίχημα της γραφής

ΑΥΓΗ, 19.06.2005, «Σοφίτα»

Γνώρισα τον Ντανίλο Κις, τον έσχατο γιουγκοσλάβο συγγραφέα, μέσα από τις μακρές αφηγήσεις του ζωγράφου και φίλου μου Κώστα Ντιού, ο οποίος στα τέλη της δεκαετίας του ’70 του κουβαλούσε ρακή από την Ελλάδα και περιδιάβαζε μαζί του στα καφέ του Μον Παρνές. Αργότερα τον απόλαυσα αναγνωστικά στην εξαιρετική «Εγκυκλοπαίδεια των νεκρών»,

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Edgardo Cozarinsky, Σκηνοθετημένες αλήθειες και πλαστές ταυτότητες 

ΑΥΓΗ,  02.10.2011, «Μακριά από πού»

Πολωνία, Βιέννη, Γένοβα, Μπουένος Άιρες. Αυτό είναι το μακρύ ταξίδι της ηρωίδας η οποία προσπαθεί να ξεφύγει από τη δίνη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και να χτίσει μια καινούρια ζωή. Δεν είναι η πρώτη φορά με την οποία ο Εδγάρδο Κοζαρίνσκι ασχολείται με το συγκεκριμένο θέμα. Και στα προηγούμενα βιβλία του, Οι νύφες της Οδησσού, Ο Μολδαβός Σωματέμπορος, η μετανάστευση, το ταξίδι και η 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

H. G. Wells, Βλέφαρον ιλλωπίζον

ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ, τχ. 93 καλοκαίρι 2011,  «Ο Αόρατος», μτφρ: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Ο άγγλος Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς, γνωστός και από το διάσημο βιβλίο του «Η μηχανή του χρόνου», επαναφέρει στον «Αόρατο άνθρωπο» έναν παλιό μύθο, γνωστό ακόμη από τον βοσκό Γύγη στην Πολιτεία του Πλάτωνα. Βρισκόμαστε στο 1897 όταν δημοσιεύεται το μυθιστόρημα, ένα χρόνο μετά την ανακάλυψη των ακτίνων Ρέντγκεν, ο θετικισμός θριαμβεύει και  η επιστημονική φαντασία με τον Ιούλιο Βερν οργιάζει.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Jean Echenoz, Η σιγανή μουσική της καθημερινής κόλασης

ΑΥΓΗ, 05.09.2004, «Προπαντός όχι Σοπέν»

Ο πολυβραβευμένος Γάλλος συγγραφέας είναι από τις ευτυχείς περιπτώσεις που συνδυάζουν την αγάπη του κοινού, τις πωλήσεις και τις εγκωμιαστικές κριτικές. Ανεξαρτήτως της ετικέτας η οποία θα του αποδοθεί από μια μανία ταξινόμησης, ο Ζαν Εσενόζ έχει σημείο αφετηρίας το Νέο

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Ivan Klíma, Ο πειρασμός της αθωότητας

ΑΥΓΗ,  02.03.08, «Ούτε άγιοι ούτε άγγελοι»

Η ζωή είναι ένας αγώνας όπου η προδοσία εναλλάσσεται με την εγκατάλειψη, μάς λέει ο εβραϊκής καταγωγής Τσέχος πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας Ιβάν Κλίμα. Ο ίδιος γνωρίζει καλά τις δυσκολίες της αφού, παιδί ακόμη, έζησε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Τερεζίν. Υπήρξε μέλος 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Guillermo Martínez, Διανοητικά πάθη

ΑΥΓΗ, 20.07.08, «Σχετικά με τον Ροδερέρ»

«Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και στο κομμάτι της αλήθειας που μπορεί να αποδειχτεί» αναφέρει ο Σέλντομ στην «Ακολουθία της Οξφόρδης». Αυτήν ακριβώς την απόσταση αποφάσισε να καλύψει ο Ροδερέρ, ο ένας από του ήρωες του μυθιστορήματος του Αργεντινού συγγραφέα, που μόλις κυκλοφόρησε.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Benoit Duteurtre, Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας

ΑΥΓΗ, 01.10.2006, «Η ανυπότακτη»

Από την εποχή κατά την οποία ο Λουίς Μπονιουέλ παρουσίαζε στην ομώνυμη ταινία την αστική τάξη οκνηρή και καθηλωμένη στο φαγητό έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες, ώστε σήμερα να καλύπτει την απληστία της με πολύ ευφάνταστους και εκλεπτυσμένους τρόπους, φτάνοντας στο σημείο να ενδύεται τον μανδύα της αμφισβήτησης και τη γλώσσα της ποίησης, όπως παρουσιάζεται στο

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Edgardo Cozarinsky, Μεγάλες προσδοκίες. Η Εβραϊκή διασπορά στον κόσμο των τάνγκος και των πορνείων

ΑΥΓΗ, 28.06.09, Ο Μολδαβός Σωματέμπορος

Πώς διαποτίζει η ιστορία τις ζωές των ανθρώπων; Είναι το ερώτημα που θέτει επανειλημμένα στα βιβλία του, αλλά και στον «Μολδαβό Σωματέμπορο» ο Εδγάρδο Κοζαρίνσκι, ανασύροντας στην επιφάνεια, μαζί με τα φαντάσματα της Ιστορίας, το μακρύ ταξίδι των Εβραίων από την κεντρική Ευρώπη στη γη της επαγγελίας του Νέου Κόσμου, το Μπουένος Άιρες των τάγκος και των πορνείων.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:


Don DeLillo, Ο οργανικός διανοούμενος του συστήματος

ΑΥΓΗ, 12.05.2013, Σημείο Ωμέγα

Είναι, ίσως, από τους πιο πολιτικούς συγγραφείς. Τη στιγμή που το ελληνικό μυθιστόρημα πολιορκούσε το «εγώ» απ’ όλες τις πλευρές, ο Ντον Ντελίλλο, ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους μυθιστοριογράφους, επέμενε να διερευνά την εικόνα της Αμερικής, να ελέγχει τις μυθολογίες και τις πίσω όψεις της. Με τον «Υπόγειο Κόσμο» έκανε το πορτρέτο της την εποχή του ψυχρού πολέμου.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

 Β. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ 

Ανδρέας Μήτσου, Σύνοψη και υπέρβαση με τον αφηγηματικό τρόπο της μεταμυθοπλασίας 

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 207-208, «Η παγίδα. Βίωμα και γραφή»

 Ένα πρωτότυπο εγχείρημα, το οποίο συμπεριλαμβάνει σε ένα σώμα παλαιότερα διηγήματα και μυθιστορήματα μαζί με έναν γενικότερο αναστοχασμό για την τέχνη, αποτελεί η «Παγίδα», το τελευταίο βιβλίο του Ανδρέα Μήτσου.Οι δύο κόσμοι της γραφής και του συγγραφέα, τα λογοτεχνικά κείμενά του και η ζωή με  τα πραγματικά βιώματα που αποτέλεσαν την πρώτη τους ύλη, τα οποία μέχρι τώρα αντιμετωπίζονταν ως ξένα πεδία μεταξύ τους, συνυπάρχουν σε ένα ενιαίο σύμπαν. Ολόκληρο το κείμενο εδώ:


Θανάσης Βαλτινός, Η λήθη της Ιστορίας και ο λόγος της λογοτεχνίας

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 116 Σεπτέμβριος 2001, «Συναξάρι Ανδρέα Κορδοπάτη Β», «Ημερολόγιο 1836- 2001»

Τριάντα περίπου χρόνια μετά την έκδοση του πρώτου Κορδοπάτη ο δεύτερος κυκλοφορεί σχεδόν μαζί με το «Ημερολόγιο». Τα τελευταία χρόνια αρκετά βιβλία υπογραμμίζουν την ανάγκη επαναπροσδιορισμού του είδους που, μάλλον αδόκιμα, καλείται «ιστορικό μυθιστόρημα», καθώς δίνουν προτεραιότητα στο λογοτεχνικό μύθο έναντι

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Ιστορία και μυθιστόρημα. Η περίπτωση της Ρέας Γαλανάκη

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 121 Δεκ-Φεβ 2003, «Ο αιώνας των λαβυρίνθων»

Το τέταρτο μυθιστόρημα της Ρ. Γαλανάκη συνιστά μια καμπή στο έργο της με την αναζήτηση διαφορετικών αφηγηματικών δομών και χειρισμών του υλικού. Παρατηρούμε τη μετάβαση από τον θρύλο και τον μύθο του 19ου αιώνα στον αιματηρό ρεαλισμό της ιστορίας του 20ου, το πέρασμα από τον βίο και την πολιτεία ενός ατόμου στην πολυπρόσωπη τοιχογραφία η οποία διατρέχει τα χρονικά επίπεδα και τους αναβαθμούς ενός αιώνα.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Νίκος Χουλιαράς. Η ζωή φοράει στενά παπούτσια

ΑΥΓΗ, 07.10.1999, «Μια μέρα πριν δυο μέρες μετά»

Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων, η οποία λόγω της ενότητας του χώρου του χρόνου και των ηρώων που επανέρχονται, θα μπορούσε να ήταν μυθιστόρημα. Η κάθε ιστορία έχει την αυτονομία και την πυκνότητα του διηγήματος, εντάσσονται όλες όμως σε ένα ενιαίο σύνολο όπως οι "Δουβλινέζοι" του Τ. Τζόυς.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:


Τάσος Χατζητάτσης, Η μελαγχολία της Ιστορίας

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ.125, «Σα σπασμένα φτερά»


Το «Σα σπασμένα φτερά» είναι το τρίτο βιβλίο του Τάσου Χατζητάτση, μετά τις δυο συλλογές πεζών κειμένων -«Σικελικοί εσπερινοί» (1997) και «Στη σφενδόνη» (2000). Αν και ο ίδιος αποφεύγει να το χαρακτηρίσει, η κριτική το έχει ήδη εισπράξει ως μυθιστόρημα.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Γιώργος Συμπάρδης, Τέχνη με ασήμαντα υλικά

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 166-167, «Υπόσχεση Γάμου»

Η «Υπόσχεση Γάμου» είναι  το τρίτο μυθιστόρημα του Γιώργου Συμπάρδη. Προηγήθηκαν το 1987 η νουβέλα "Μέντιουμ" και το 1998 το μυθιστόρημα "Ο άχρηστος Δημήτρης". Ανάμεσα στις πεζογραφικές του παραγωγές μεσολαβεί, τουλάχιστον, μια δεκαετία. Επισημαίνω, όχι τυχαία, ότι είναι ολιγογράφος, γιατί αποτελεί εξαίρεση στα λογοτεχνικά μας ήθη όπου,

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

 Τάσος Καλούτσας, Από τον ρεαλισμό στον υπαρξιακό ρεαλισμό

ΑΥΓΗ, 30.09.2018, «Υπό το κράτος του τρόμου»  

«Γιατί ο Πάνος ήταν φανερό πως είχε βρει τον τρόπο να μιλήσει σε όλους περιγράφοντας τη δική του φρίκη, παλεύοντας μέσα σ’ ένα θωρακισμένο δωμάτιο τον δικό του τρόμο» λέει ο αφηγητής στην τελευταία ιστορία και συνοψίζει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της νέας συλλογής διηγημάτων του Τάσου Καλούτσα «Υπό το κράτος του τρόμου».

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Τάσος Καλούτσας, Χαμηλόφωνα πάθη

ΑΥΓΗ,  13.02.2011, «Η ωραιότερη μέρα της»

Μια προσφιλής τεχνική των πεζογράφων είναι να φέρνουν τους ήρωές τους σε οριακές καταστάσεις. Είναι ένας τρόπος που πριμοδοτεί τις συγκρούσεις και τα σημαντικά γεγονότα.  Ο ήρωας δοκιμάζεται στα όριά του. Τα βάσανά του καθιστούν ανάγλυφο τον  χαρακτήρα. Ο συγγραφέας καιροφυλακτεί πάνω από το δοκιμαστήριο της αφήγησης για να αποσπάσει την αλήθεια του.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:


Ανδρέας Μήτσου: Η αφήγηση ως ετυμηγορία

ΔΙΑΒΑΖΩ,  τχ. 531, Ιούλιος- Αύγουστος 2012, «Ο κίτρινος στρατιώτης»

Τι είναι πατρίδα; Γιατί έγινε ο εμφύλιος;  Πώς μεταμορφώνει ο πόλεμος τους ανθρώπους σε θηρία; Αυτά είναι μερικά από τα  ερωτήματα που θέτει με το νέο του μυθιστόρημα ο Ανδρέας Μήτσου και στα οποία  προσπαθεί να απαντήσει «Ο κίτρινος στρατιώτης», ένας αφελής και φαντασμένος νεαρός από την επαρχία.

 Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

 

Ανδρέας Μήτσου, Το θέατρο της ζωής

ΑΥΓΗ, 03.05.2020, «Η Αστυνόμος»

Παρά την αστυνομική τους πλοκή, όπως συμβαίνει με αρκετά βιβλία του Ανδρέα Μήτσου  -Ο σκύλος της Μαρί, Γκαλίνα, Η Αλεξάνδρα-, πρόκειται για μυθιστορήματα με  υπαρξιακό και φιλοσοφικό στοχασμό  που υποδύονται τα αστυνομικά. Το έγκλημα  και η εξιχνίασή του  είναι το πρόσχημα.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:


 

Γιώργος Σκαμπαρδώνης. «Ακόμα κι η ζωή μου αποκτά σημασία όταν τη διηγούμαι σε κάποιον»

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 113, Δεκέμβριος 2000, «Γερνάω επιτυχώς»

Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης έχει καταξιωθεί ως πεζογράφος με τις αλλεπάλληλες εκδόσεις των διηγημάτων του. Η θερμή αντιμετώπισή του από την κριτική είναι δίκαιη αφού το έργο του εμπλουτίζει τη διηγηματογραφία με νέους εκφραστικούς τρόπους. Η συνύπαρξη του ρεαλισμού και του παράδοξου είναι η μεγάλη τέχνη της γραφής του. Ανέπτυξε μια προσωπική συνταγή, με την ελλειπτικότητα και τους υπαινιγμούς, η οποία αποδείχτηκε αποτελεσματική 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Δημήτρης Νόλλας, Η αντινομική σύσταση της ελληνικής ιδιοπροσωπίας

ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ, τχ. 100, Ιανουάριος Μάρτιος 2013, «Ταξίδι στην Ελλάδα» 

Θα έλεγα ότι ο Δημήτρης Νόλλας αποτελεί μια από τις λίγες εξαιρέσεις. Τις τελευταίες δεκαετίες, όταν η ελληνική λογοτεχνία έβαζε κάτω από το μικροσκόπιο το «εγώ» ή έκανε εκείνα τα νοσταλγικά μακροβούτια φυγής στο ιστορικό παρελθόν, ο Νόλλας επέμενε σταθερά να ποντίζει τη θεματογραφία του στο πέλαγος της συλλογικής μοίρας, να περιπλέει το σώμα της σύγχρονης Ελλάδας, να ανιχνεύει συστηματικά το πρόσωπό της.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Πρόδρομος Μάρκογλου, Η συνείδηση και το κέρδος

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ.137, Σεπτέμβριος 2006, «Καταδολίευση»

Η μεταπολεμική Καβάλα, είναι ο χώρος του δράματος του πέμπτου πεζογραφικού έργου του Π. Μ. Τα πρόσωπα εντάσσονται στο χρονικό και ιστορικό πλαίσιο της δεκαετίας του εξήντα με φόντο τις έντονες κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές καθώς η πόλη αρχίζει να φθίνει ως κέντρο επεξεργασίας και εμπορίας καπνών.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:


Βασίλης Καραγιάννης, Η γραμματική της ειρωνείας

Σίσυφος, τχ.10, Δεκέμβρης 2015

Χ. Μούκα 1. Μπαίνοντας μέσα αντικρίζεις μια συμπαθητική αταξία. Παντού βιβλία. Ξεχειλίζουν τους τοίχους, στο γραφείο ακόμα και στο πάτωμα, σε οργανωμένες στοίβες ή  πεταμένα χύδην. Ό,τι περισσεύει από χώρο καλύπτεται με πίνακες, φωτογραφίες και ζωγραφισμένες πέτρες. Δεν υπάρχει ούτε ένα εκατοστό ελεύθερου χώρου.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Κοσμάς Χαρπαντίδης, Όσα κρύβουν οι ειδήσεις

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ.120, Σεπτέμβριος 2002, «Το έκτο δάχτυλο»


Ο Κοσμάς Χαρπαντίδης γεννήθηκε στο Νευροκόπι της Δράμας κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και ζει στην Καβάλα. Η ευρύτερη ανθρωπογεωγραφική περιοχήτης ανατολικής Μακεδονίας και της Βουλγαρίας έχει ιδιαίτερη βαρύτητα στο έργο του, καθώς όλες οι ιστορίες και τα βιβλία του έχουν κάτι από τον αέρα του τόπου του.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:


Βασίλης Τσιαμπούσης, Βαλκάνια ενδοχώρα

Εισήγηση στο συνέδριο: «Σύγχρονοι Μακεδόνες και Bαλκάνιοι Λογοτέχνες», 2002 «Γλυκιά Μπονόρα»

Ο Βασίλης Τσιαμπούσης γεννήθηκε στη Δράμα το 1953. Σπούδασε Πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1988 με το βιβλίο του "Η βέσπα και άλλα επαρχιακά διηγήματα"ενώ το 1993 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του "Εκτός έδρας" από τις εκδόσεις "Κέδρος"

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:


Βασίλης Τσιαμπούσης, Η ανατροπή των συμβάσεων

ΑΥΓΗ, 11.03.2012, «Σάλτο μορτάλε»

Η τελευταία συλλογή του Βασίλη Τσιαμπούση έρχεται να συμπληρώσει την δημιουργική πορεία του, η οποία ξεκινώντας από το Η Βέσπα και άλλα επαρχιακά διηγήματα (1988) περιλαμβάνει πέντε συλλογές διηγημάτων κι ένα μυθιστόρημα. Στο Σάλτο Μορτάλε κεντρική θέση κατέχει η θεματική του θανάτου. Παρουσιάζεται στις ιστορίες «Σκηνές για ταινία», «Μακιγιάζ», «Αγρύπνια», «Οι άντρες δεν πηγαίνουν στα εννιάμερα»,

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Μαρία Στασινοπούλου, Σκηναί μαθητικού βίου

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 156, Κυρία, με θυμάστε;

Είκοσι οχτώ αφηγήματα, με επίκεντρο τη ζωή του καθηγητή και γραμμένα εκ των υστέρων, συγκροτούν το παρόν  απολαυστικό βιβλίο. Η Μαρία Στασινοπούλου έχει ήδη ένα σημαντικό κριτικό και βιβλιογραφικό έργο το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει το  «Χρονολόγιο, εργοβιογραφία Γιώργου Σεφέρη 1900-1971», την  «Αλληλογραφία» του με τη Μαρώ, το  «Πίσω από τις γραμμές» με σελίδες κριτικής.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Κούλα Αδαλόγλου, Μνήμη και πολιτική ηθική

ΑΥΓΗ, 14.10.12

Πώς αντιμετωπίζεται η πληγή του έρωτα; Τι σημαίνει για μια χώρα να μετατρέπει έναν ιερό τόπο εξορίας σε τουριστικό θέρετρο, τη μνήμη σε κέρδος; Πώς αντιμετωπίζεις τις ενοχές, όταν στον απολογισμό μιας ζωής ανακαλύπτεις ότι είσαι οφειλέτης απέναντι στους άλλους; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που θέτει το παρόν βιβλίο, που αποτελεί την πρώτη πεζογραφική απόπειρα της Κούλας Αδαλόγλου, η οποία έχει ήδη στο ενεργητικό της τρεις ποιητικές 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, Βιογραφίες: συνήγοροι και δικαστές

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 192-193, Καλοκαίρι 2019

Λένε ότι ο κάθε συγγραφέας έχει τις εμμονές του κι αυτό αληθεύει σε μεγάλο βαθμό. Είναι φανερό ότι ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης έχει το δικό του πάθος, αφού αυτό είναι το τρίτο βιβλίο του που αναφέρεται στον Καραθεοδωρή. Έχουν προηγηθεί το «Μια απρόσμενη συνάντηση Αϊνστάιν-Καραθεοδωρή» το 2010 από την ομώνυμη συλλογή διηγημάτων και «Η τελευταία εξίσωση του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή» το 2013.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Γ. ΠΟΙΗΣΗ

Τόπος και κοινωνική κριτική στο ποιητικό έργο του Ντίνου Χριστιανόπουλου

Δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ, 01.01.2005, στα πλαίσια του αφιερώματος που επιμελήθηκα.

Η Θεσσαλονίκη είναι μια προνομιούχος πόλη, γιατί μια αυτόχθων ποιητική και πεζογραφική παραγωγή χαρτογράφησε επαρκώς το πρόσωπό της. Η πόλη ως χώρος και κλίμα, επανέρχεται στο έργο των περισσότερων λογοτεχνών ακόμη και των νεώτερων. Αν ο Ν. Γ. Πεντζίκης τη συνέδεσε με τη βυζαντινή της κληρονομιά, ο Nτίνος Χριστιανόπουλος ψηλάφισε την ερωτική της γεωγραφία.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Πρόδρομος Μάρκογλου, Επί πτερύγων ονείρων

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 123, Ιούνιος 2003, «Ονείρων κοινοκτημοσύνη»

Ο Πρόδρομος Μάρκογλου ανήκει στη Δεύτερη Μεταπολεμική γενιά, της «χαμένης γενιάς» όπως την αποκάλεσαν, στριμωγμένης ανάμεσα στους μεγαλύτερους της Πρώτης και τους θορυβώδεις της γενιάς του ’70 ή της αμφισβήτησης. Όσο, όμως, οι ποιητές αυτής της περιόδου ωριμάζουν ηλικιακά, αποσαφηνίζεται η γραμματολογική τους αποτίμηση και αναφέρομαι,

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Π. Σωτηρίου- Παναγιώτης Σ. Πίστας, Στοχαστική ποίηση

ΑΥΓΗ, 02.08.2020, «Ωσάν ποιήματα, η συνέχεια»

Το ανά χείρας βιβλίο είναι η τρίτη ποιητική έκδοση του Π. Σωτηρίου που αποτελεί τη λογοτεχνική περσόνα του Παναγιώτη Σ. Πίστα(1939), φιλόλογου, ποιητή και δοκιμιογράφου που θήτευσε επί δεκαετίες ως δάσκαλος στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Ενός από τα ιστορικά πρόσωπα της πνευματικής Θεσσαλονίκης με πολυσχιδή δράση, το έργο του οποίου εκτείνεται από τις κριτικές του  θεάτρου

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Έλσα Κορνέτη, Χαρτογραφώντας τη θάλασσα της εικονικής πραγματικότητας

ΑΥΓΗ, 21.06.14, Ημερολόγιο φιλοσοφικής ήττας

Φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια η νεότερη ποιητική γενιά –όπως συμβαίνει με την περίπτωση της Έλσας Κορνέτη-  ανιχνεύει καινούριους δρόμους στην ποιητική έκφραση. Το βιβλίο της –«Ημερολόγιο φιλοσοφικής ήττας. Σκέψεις και αφορισμοί για κάθε μελλοντική ποίηση»- που ισορροπεί ανάμεσα στην ποίηση και τον δοκιμιακό λόγο, αποτελεί μια  στοχαστική ενατένιση των πραγμάτων

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Στέλιος Λουκάς, Αναζητώντας κήπους μυστικούς

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 166-167, «Αμύθητος κήπος»

«Ανασαίνω σε βέβηλους καιρούς» είναι ο εναρκτήριος στίχος του ομώνυμου ποιήματος και νομίζω διαγράφει το τοπίο στο οποίο κινείται ολόκληρη η ανά χείρας ποιητική συλλογή του Στέλιου Λουκά με τίτλο «Αμύθητος κήπος».  Τα ένοχα βλέμματα, ο φόβος και τα δάκρυα, το μαύρο χιόνι, το μέλλον που αιμορραγεί, οι  άναρθρες κραυγές και η σκουριά είναι τα λυγρά σήματα μιας εποχής

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Μαρία Λάτσαρη, Τα κόκκινα και τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα

ΑΥΓΗ, 10.09.201, «Εν δυνάμει πραγματικότητα»


Συνήθως οι ποιητές και οι πεζογράφοι που αργούν να εκδοθούν αποδεικνύονται περισσότερο ώριμοι και κάτοχοι της τέχνης τους. Η Μαρία Λάτσαρη επιβεβαιώνει αυτόν τον κανόνα. Η πρώτη της ποιητική συλλογή αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Η ποίησή της δεν είναι πόζα, φιλολογία ή εύκολος λυρισμός. Έχει ένα σκληρό πυρήνα αλήθειας, ένα βίωμα που μεταπλάθεται ποιητικά και την υποστηρίζει.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

 

Δήμητρα Κουβάτα, Δάκρυ και ποίησης φαρμακεία

bookpress.gr, 01.02.2021, «Καθαρό οινόπνευμα»

Ο τίτλος της δεύτερης συλλογής της Δήμητρας Κουβάτα, που αρύεται από τη Νεολιθική νυχτωδία στην Κροστάνδη του Νίκου Καρούζου επίσης, όπως φαίνεται και από το μότο του βιβλίου, προσδιορίζει και την προσωπική της ποιητική ηθική. Ποίηση ως φάρμακο και ξόρκι για τις ανεπούλωτες πληγές. Από το εναρκτήριο ποίημα εγκαθιδρύει συνταγματικά την περιοχή στην οποία θα κινηθεί: «να μένω εγώ αδάκρυτη αστέναχτη κι ωραία».

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Ξανθίππη Ζαχοπούλου, Με τα πανιά της αισιοδοξίας

frear.gr, 15.01.2021, «Βαθύς ουρανός βυθός θάλασσας»

Αν μπορούσα να μείνω σε ένα μόνο χαρακτηριστικό της ποιητικής συλλογής της Ξανθίππης Ζαχοπούλου, θα επέλεγα την αισιοδοξία. Η πρώτη ύλη της λογοτεχνίας είναι, κατά κανόνα, η αγωνία, ο πόνος και το κακό. Σπάνια διαβάζουμε τόσο αισιόδοξη ποίηση, η οποία τόσο ως προς τον γενικό τόνο που τη διαπνέει όσο και στα θέματα είναι ελυτικής καταγωγής.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

 Δ. ΔΟΚΙΜΙΟ

 

Ανδρέας Πανταζόπουλος, Ιχνηλατώντας την ιδεολογική καταγωγή και τις ρίζες του εθνικολαϊκισμού

“The Books’ Journal”,  τχ. 131

Ο Ανδρέας Πανταζόπουλος, ο πιο εμβριθής μελετητής του εθνικολαϊκισμού στην Ελλάδα, επανέρχεται με το νέο του βιβλίο για να αναπλεύσει το φαινόμενο ερευνώντας τις διανοητικές και αξιακές του ρίζες. Στο ανά χείρας δοκίμιο αναζητώντας τις ιδεολογικές του προϋποθέσεις εντοπίζει τις απαρχές  του στο πολιτισμικό κίνημα του δημοτικισμού και στην λεγόμενη λογοτεχνική «γενιά του ’30». Ο Πανταζόπουλος επιχειρεί μια παράλληλη ανάγνωση βασικών κειμένων των Γ. Ψυχάρη, Κ. Παλαμά, Α. Παπαδιαμάντη, Π. Γιαννόπουλου, I. Δραγούμη, Γ. Θεοτοκά, Γ. Σεφέρη, Ο. Ελύτη και Γ. Ρίτσου

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

George Steiner, Το σκάνδαλο των βιβλίων

ΑΥΓΗ, 12.10.2008,  «Η σιωπή των βιβλίων»

Κριτικός, θεωρητικός, ερμηνευτής, συντηρητικός, ουμανιστής, όποια λέξη κι αν επιλέξουμε για να χαρακτηρίσουμε τον Τζορτζ Στάινερ δεν παύει να είναι ένας από τους μεγάλους στοχαστές του καιρού μας. Παρά τις αντιρρήσεις που έχουν εκφραστεί για επιμέρους απόψεις του, παραμένει 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Πανόραμα της ευρωπαϊκής ιστορίας

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 152, «Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος»

Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα οι πολιτικοί που υπηρέτησαν τα γράμματα, όπως ο Ηλίας Ηλιού με τη μετάφραση της «Ρητορικής» του Αριστοτέλη και τα δοκίμιά του, ο Αντρέας Λεντάκης με την «Παλατινή Ανθολογία» και ο πρόσφατα χαμένος συντοπίτης μας Μιχάλης Παπακωνσταντίνου με το σημαντικό ιστορικό και λογοτεχνικό του έργο.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

 

Γιώργος Σιακαντάρης, Η σοσιαλδημοκρατία και οι προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης

ΤΟ ΒΗΜΑ, 01.09.2019, «Το πρωτείο της δημοκρατίας»

Το μόνο που δεν θα βρει κανείς σήμερα στα πολιτικά κόμματα είναι η σκέψη βάθους, πέρα από πολιτικολογίες διαχείρισης της τρέχουσας επικαιρότητας.  Βεβαίως, τα κόμματα, εκτός από το ΚΚΕ, είναι πια οργανισμοί πολιτικής και όχι ιδεολογικής ενότητας. Την εποχή της παγκοσμιοποίησης, ωστόσο, υπάρχει ένα δραματικό έλλειμμα πολιτικού αναστοχασμού

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

 

Παύλος Α. Ζάννας Η πολιτική ως αξιοπρέπεια η γραφή ως επιβίωση

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 111, Καλοκαίρι 2000, Ημερολόγιο φυλακής,

Ένα σημαντικό πρόβλημα που θέτει η γραφή του εγώ είναι η αξιοπιστία της. Ωστόσο, η  πραγματικότητα  που καταγράφει  στο  Ημερολόγιο  Φυλακής  ο Π.  Ζάννας είναι ιστορικά επαληθεύσιμη, παραπέμπει σε συγκεκριμένα πρόσωπα και καταστάσεις και αναφέρεται στο χρονικό διάστημα της φυλάκισης του 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Λέων Ναρ, Η Εβραϊκή Κοινότητα της Θεσσαλονίκης και οι σιωπές

ΑΥΓΗ, 05.05.2019 «Ξανά στη Σαλονίκη,  Η μετέωρη επιστροφή των Ελλήνων Εβραίων στον γενέθλιο τόπο (1945-1946)»

Από την εποχή του «In Memoriam. Αφιέρωμα εις την μνήμην των Ισραηλιτών θυμάτων του ναζισμού εν Ελλάδι» (1974) κατά την οποία ήταν ελάχιστες οι προφορικές και γραπτές μαρτυρίες ή τα λογοτεχνικά κείμενα για τη γενοκτονία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, ώστε η Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου να παρατηρεί ότι «η Θεσσαλονίκη αρνιόταν να γίνει τόπος μνήμης»

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

 

Λεωνίδας Χατζηπροδρομίδης. Η ουτοπία ως εφιάλτης

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 170, «Ο σταλινισμός και οι μεταμοντέρνοι θαυμαστές του»

Έχει άραγε κάποιο νόημα η ενασχόληση με τον Σταλινισμό σήμερα ή πρόκειται απλώς για ένα βίτσιο των παλιών αριστερών και των ιστορικών; Δυστυχώς τα φαντάσματα των μαύρων και κόκκινων ολοκληρωτισμών που νομίσαμε ότι έθαψε ο 20ος αιώνας, επανέρχονται δριμύτερα. Στον δημόσιο λόγο 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Δεν υπάρχουν σχόλια: