Χέρμαν Μέλβιλ - Κόρμακ Μακάρθυ: Δυο κορυφαίες στιγμές της αμερικανικής πεζογραφίας
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ τχ. 211-212
Κατά τους New York Times είναι ίσως το πιο αιματηρό βιβλίο από την εποχή της Ιλιάδας. Η γλώσσα τα υφαίνει όλα αντιστικτικά με τον λυρισμό της φύσης, τους βιβλικούς τόνους και τις ψυχρές περιγραφές διαμορφώνοντας ένα υψηλό ύφος «τόσο πυκνό, λακωνικό και ακριβολόγο, που μπορεί να χαρακτηριστεί άφοβα ανεπανάληπτο» έγραψε ο Τζων Μπάνβιλ. Ωστόσο, θα μπορούσε να είναι ένα ακόμα γουέστερν. Όπως μια απλή θαλασσινή περιπέτεια ήταν στην πρώτη του γραφή και ο «Μόμπι Ντικ» του Χέρμαν Μέλβιλ. Η κρίσιμη στιγμή για τη μετατροπή του «Ματωμένου Μεσημβρινού» στο μυθιστόρημα που γνωρίζουμε, ήταν η επινόηση του δικαστή Χόλντεν. Για τον «Μόμπι Ντικ» όταν ο χαρακτήρας του καπετάνιου Αχαάβ ποντίζεται στο τραγικό βάθος των ηρώων του Σαίξπηρ και μεταμορφώνεται.
Ολόκληρο το κείμενο εδώ1821: Η πένα και το καριοφίλι. Η αιώνια διελκυστίνδα για τη διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας
Το κείμενο είναι η εισήγησή μου στο «Δ΄ Συμπόσιο Λογοτεχνίας» του περιοδικού Παρέμβαση, 10 -11 Σεπτεμβρίου 2022 στην Κοζάνη με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του '21.
Η μελέτη για το ’21 για να είναι αποτελεσματική θα πρέπει να ανασηκώσει το πέπλο που σκεπάζει το υποκείμενο και δίνει ζωή στην ιστορία. Να αναζητήσει αξιακά φορτία, να αγγίξει τις πολιτισμικές και ανθρωπολογικές λογικές με τις οποίες ελίσσεται ο Έλληνας. Να ανιχνεύσει την κοινωνική συνείδηση, την ανθρώπινη και πολιτική ηθική που αρδεύει και κατευθύνει ως υποβολέας τις κινήσεις των υποκειμένων και των κοινωνικών ομάδων. Την εξελισσόμενη δηλαδή, διαμόρφωση της εθνικής ιδεολογίας και εθνικής ταυτότητας.
Ολόκληρο το κείμενο εδώ
Αλεξάνδρα Μπακονίκα: Η ρητορική του πόθου και η δι-εκδίκηση της γυναικείας επιθυμίας
Από το αφιέρωμα του περιοδικού "Ένεκεν", τχ. 54, Δεκέμβρης 21Αν και η έκφραση του ερωτικού συναισθήματος είναι γνωστή από την αρχαία λυρική ποίηση, οι ποικίλες μορφές που παίρνει προσδιορίζονται κοινωνικά σε κάθε εποχή. Ο Ντενί ντε Ρουζμόν, στο βιβλίο του «Ο Έρως και η Δύση» , αναλύει το πάθος του έρωτα ως ιστορικό φαινόμενο που έχει μεσαιωνική καταγωγή.
Δαμάζοντας τα κείμενα. Η ποιητική και οι ωδίνες ενός μυθιστορήματος
Ελληνικότητα και παγκοσμιοποίηση
ΑΥΓΗ, 30.11.2003
Ο δυτικός Παπαδιαμάντης
ΑΥΓΗ
Gustave Flaubert: Οι πολλαπλές όψεις μιας ιδιοφυίας
ΑΥΓΗ 03.10.10
Ιστορία και κοινωνία στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία
Jorge Luis Borges: Η λογοτεχνία κι ο καθρέφτης
ΑΥΓΗ 02.04.2006
Ιδεολογικές χρήσεις και καταχρήσεις της ελληνικότητας.
Monthly Review τχ. 50, Φεβρ. 2009
Από την αριστοκρατία στη μαζική δημοκρατία της κριτικής
The Books' Journal, τχ. 103, Νοέμβριος 2019
Milan Kundera: Μυθιστορηματικός στοχασμός και ρητορική της εξορίας
ΑΥΓΗ 13.11.2005
Απόστολος Δοξιάδης, Ο Κουρτ Γκέντελ και το όνειρο του Λάιμπνιτς
ΑΥΓΗ, 26.08.2007
Όψεις της Θεσσαλονίκης μέσα από τα λογοτεχνικά κείμενα των Θεσσαλονικέων
Από την εκδήλωση της Παρέμβασης "Περί Θεσσαλονίκης αλλά από μακριά" 02.04.14
Ποίηση την εποχή της κρίσης. Η «απομάγευση» του κόσμου και η επανάκαμψη του κοινωνικού βλέμματος
bookpress.gr, 5.11.2017
Στοχαστές για τον 21ο αιώνα. Η διαρκής γοητεία του Καστοριάδη
ΤΟ ΒΗΜΑ, 22.08.2020
Δέκα πανεπιστημιακοί και συγγραφείς επιλέγουν έναν στοχαστή του 20ου αιώνα που επιβιώνει στον 21ο. Για τους οχτώ στoχαστές – Κορνήλιος Καστοριάδης, Μισέλ Φουκώ, Στέφαν Τσβάιχ, Βάλτερ Μένγιαμιν, Καρλ Πόπερ, Τζον Ρολς, Λε Κορμπιζέ, Πιέρ Κλοσόφσκι -γράφουν οι Αριστείδης Αντονάς, Βασίλης Βαμβακάς, Ανδρέας Γιακουμάτος, Π. Κ. Ιωακειμίδης, Γιώργος Καραβοκύρης, Μάκης Καραγιάννης, Φιλήμων Παιονίδης, Νικόλας Σεβαστάκης, Νικήτας Σινιόσογλου, Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος.
Γιώργος Ιωάννου - Δημήτρης Μαρωνίτης. Επαρχιακή λογοτεχνία. Νέες απορίες για μια παλιά ιστορία.
ΑΥΓΗ 25.6.2006
Το αφιέρωμα του Κέδρου στον Γιώργο Ιωάννου και ο Δ. Ν. Μαρωνίτης από τις στήλες του Βήματος έφεραν στην επιφάνεια μια ξεχασμένη και επώδυνη για τα λογοτεχνικά πράγματα διαμάχη. Όπως ορίζεται προγραμματικά, η επίμαχη φράση της «επαρχιακής λογοτεχνίας», κάτω από την οποία ο κ. Μαρωνίτης στέγασε το 1977 τις τέσσερις επιφυλλίδες, δηλώνει «την εμμονή οποιουδήποτε τεχνίτη σ’ ένα σύστημα ανθρωπογεωγραφίας κλειστό, ευσύνοπτο, έντονα χαρακτηρισμένο σε αντίθεση προς την ανοιχτή,Η τέχνη της υπερβολής και η υπονόμευση του ρεαλισμού. Στάσεις στο πεζογραφικό έργο του Ανδρέα Μήτσου
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ τχ. 117 Δεκέμβριος 2001
Ένας από τους πιο ταλαντούχους πεζογράφους της γενιάς του, διέγραψε μέχρι τώρα μια γόνιμη και πρωτότυπη πορεία. Από το «Ένα μήλο, ένα κυδώνι, ένα κλωνί βασιλικό» (1982) έως τις «Σφήκες», το τελευταίο του βιβλίο, δημιούργησε με συνέπεια και συνέχεια έναν αφηγηματικό κόσμο εύκολα αναγνωρίσιμο και διακριτό. Η ενσωμάτωση του δοκιμιακού και φιλοσοφικού στοχασμού, η υπονόμευση του ρεαλισμού,Η τέχνη του ελάχιστου στη διηγηματογραφία του Δημήτρη Νόλλα ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 109 Δεκέμβριος 1999
Υπάρχει μία υπόγεια αλλά ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι το μυθιστόρημα είναι ανώτερο και πληρέστερο είδος σε σχέση με το διήγημα. Άποψη η οποία τείνει να παγιωθεί, από τα
Ars Critica - Περί κριτικής και κριτικών λόγος
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ τχ. 119 Ιούνιος 2002
Τους τελευταίους μήνες ορισμένα γεγονότα ανασύρουν πάλι στην επιφάνεια την διαρκώς και γενναία διαφιλονικούμενη έννοια της κριτικής. Αναφέρομαι στην, δια του τύπου, αντιπαράθεση Ν. Βαγενά- Ε. Αρανίτση με θέμα τον μεταμοντερνισμό και σε δύο ευτυχή εκδοτικά συμβάντα. Την «Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας και την πρόσληψή της στα χρόνια του μεσοπολέμου» του Α. Αργυρίου και τη «Δέκατη μούσα.Αν είναι να μιλήσει κάποιος ας πει για την αγάπη. Σημειώσεις πάνω στην ποίηση του Μιχάλη Γκανά
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 112 Σεπτέμβριος 2000
Ο Μιχάλης Γκανάς, που γεννήθηκε στον Τσαμαντά Θεσπρωτίας το 1944, αποτελεί μια τις πιο ξεχωριστές ποιητικές φωνές της γενιάς του '70. Στο ευρύτερο κοινό είναι γνωστός από τους στίχους που μελοποίησαν γνωστοί Έλληνες συνθέτες. Η πρώτη προσωπική του συλλογή, " Ακάθιστος Δείπνος", εκδίδεται το 1978, για να ακολουθήσουν τα " Μαύρα Λιθάρια" (1980), " Γυάλινα Γιάννενα" (1989)Σωτήρης Δημητρίου. Ένας παραβάτης του κανόνα
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 122 Μάρτιος 2003
O Σωτήρης Δημητρίου αποτελεί μία από τις λίγες περιπτώσεις σύγχρονων πεζογράφων οι οποίοι γνώρισαν την καθολική, σχεδόν, αποδοχή της κριτικής. Ο συγγραφέας στη μέχρι τώρα πορεία του δεν διέψευσε την εξαιρετική αυτή αναγνώριση. Από την πρώτη πεζογραφική του εμφάνιση, το «Ντιάλιθ’ ιμ, Χριστάκη», μέχρι το «Τους τα λέει ο Θεός» διακρίνεται η γνήσια φλέβα μιας λογοτεχνίας η οποία προσφέρει ατόφια κομμάτια ζωής με ελάχιστες λέξεις.Θεσσαλονίκη: Η αόρατη πόλη
(δε)κατα,
τχ. 41, Άνοιξη 2015
«Οι νεκροί αυτής της πόλης γνωρίζουν πολλά. Αλλά είναι σιωπηλοί. Γι’ αυτό οι ζωντανοί είναι τόσο προκλητικοί στις ρητορείες τους. Μια αόρατη πόλη µε το ίδιο όνοµα και άλλους θεούς υπάρχει κάτω απ’ τα χώµατα» .
Ο ποιητής του λαού στο facebook
ΤΑ ΝΕΑ, 19.7.14
Έκανα ένα βράδυ μια περιήγηση στις σελίδες των λογοτεχνών κι έπεσα σε περισυλλογή για τα νέα ήθη, που αθόρυβα διαμορφώνουν οι νέες πραγματικότητες του διαδικτύου. Ποιητής κάτω από την ανάρτηση με το ποίημά του είχε 620 like και 340 σχόλια. Δεν άντεξα και μπήκα στον πειρασμό να τα διαβάσω. Απαντούσε στουςΗ Ελλάς κατά των Αθηνών
Έριδες και πάθη ενάντια στην «πνευματική δικτατορία της Αθήνας», στα λογοτεχνικά περιοδικά του μεσοπολέμου, Παρέμβαση
Ο Δημήτρης Τζιόβας στο άρθρο του για την «Ανήσυχη δεκαετία του ’60» (ΒΗΜΑ 21.03.10), διατυπώνει την άποψη ότι αυτή «αντιπροσωπεύει ενδεχομένως και την τελευταία πνευματική αναλαμπή της ελληνικής επαρχίας με προεξάρχουσα τη Θεσσαλονίκη αλλά και άλλες πόλεις όπου κυκλοφορούσαν αξιόλογα περιοδικά», αναφερόμενος στην Κριτική της Θεσσαλονίκης, την Ενδοχώρα των Ιωαννίνων κ.ά.
Ελληνική λογοτεχνία - Όψεις της κρίσης.
Διαβάζω, τχ. 526, Φεβρουάριος 2011
Το κείμενο είναι από το αφιέρωμα του περιοδικού, με τίτλο "Όψεις της κρίσης: Ελληνική Λογοτεχνία και Φιλοσοφικός Στοχασμός" το οποίο ανιχνεύει πτυχές της κρίσης που βιώνουμε στη γραφή Ελλήνων συγγραφέων και στοχαστών. Τα υπόλοιπα κείμενα του αφιερώματος υπογράφουν οι Λευτέρης Καλοσπύρος, Γιάννης Δούκας, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Νίκος Παναγιωτόπουλος, Ιωάννα Μπουραζοπούλου και Νίκος Ταγκούλης.Μυθιστορήματα τούβλα εναντίον μικρής φόρμας
The Books' Journal, τχ. 57, Αύγουστος 2015
«Πολύ λίγα βιβλία αξίζουν τον κόπο να είναι τόσο μεγάλα. Οι Αμερικανοί ειδικά λατρεύουν τα μεγάλα βιβλία. Νομίζω ότι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ένα σπουδαίο αμερικανικό μυθιστόρημα πρέπει να μοιάζει με τούβλο» είπε σε συνέντευξη στο ραδιόφωνο του BBC ο Ίαν Μακ Γιούαν. Τις τελευταίες δεκαετίες οι τάσεις της αγοράς επιβάλλουν ογκώδη μυθιστορήματα. Τα ερωτήματα, όμως, που ανακύπτουν σχετικά είναιΗ κριτική υπό το φως της θεωρίας
frear.gr, 23.03.2017
Η κριτική βιβλίων, όπως η ανά χείρας έκδοση, είναι πάντα μια πρόκληση, αφού εκ των πραγμάτων υποχρεώνει ουσιαστικά σε μια κριτική της κριτικής. Εγείρει ερωτήματα για τον ρόλο της, σε αναγκάζει, για μια ακόμη φορά, να έρθεις αντιμέτωπος με τις καταστατικές της συντεταγμένες, να δοκιμάσεις νέες απαντήσεις, γιατί όπως συνοπτικά το έθεσε ο Thibaudet «δεν υπάρχει κριτική δίχως κριτική της κριτικής».
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Η ευρωπαϊκή θητεία ενός ακραιφνούς έλληνα
ΑΥΓΗ, 11.11.07, Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλος: Για τον μεταφραστή Παπαδιαμάντη
Πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια ο μεταφραστής Παπαδιαμάντης ήταν κοινή φιλολογική πεποίθηση, αλλά από το τεράστιο και ανεξερεύνητο έργο του υπήρχε μόνον ένα αχνό περίγραμμα το οποίο διέγραφαν, κυρίως, ο κατάλογος του Κατσίμπαλη και του Βαλέτα. Τα τελευταία χρόνια η αφηρημένη ιδέα άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, φέρνοντας στην επιφάνεια μια καταποντισμένη Ατλαντίδα. Ήδη, εκτός από τις διάσπαρτες μεταφράσεις, κυκλοφορούν σε
Βιογραφία και αυτοβιογραφία. Οι εκδοχές του εαυτού στο πε-ζωγραφικό έργο του Κώστα Ντιο
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 188-189, Καλοκαίρι 2018
Νομίζω ότι ο Κώστας Ντιος δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι γνωστό ότι το 1978, μαθήτευσε στο εργαστήρι του γλύπτη Cezar, στην Ecole des Beaux-Art του Παρισιού, παρακινημένος από τις αφηγήσεις του πατέρα του, που έφταναν στα αυτιά του στιλβωμένες από τη γοητεία του μύθου της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, της οποίας υπήρξε φοιτητής την εποχή του Ιακωβίδη.
Η κρίση και οι λέξεις. Ματιές στη διχασμένη ελληνική ψυχή
Culturenowmag, Άνοιξη 2012, τχ. 20,
Η σημερινή κρίση μοιάζει με οδοστρωτήρα που δεν αφήνει τίποτε όρθιο. Σαρώνει οικονομίες, αντιλήψεις, συναισθήματα και ανθρώπους. Ο έλληνας ταπεινωμένος προσπαθεί να καταλάβει τι του συμβαίνει, αλλά βρίσκεται σε μια ιδεολογική και ψυχική σύγχυση. Η οργή και ο θυμός εναλλάσσονται με τις φλύαρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου