ΔΟΚΙΜΙΑ - ΜΕΛΕΤΕΣ

Χέρμαν Μέλβιλ - Κόρμακ Μακάρθυ: Δυο κορυφαίες στιγμές της αμερικανικής πεζογραφίας   

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ τχ. 211-212

Κατά  τους New York Times είναι ίσως το πιο αιματηρό βιβλίο από την εποχή της Ιλιάδας. Η γλώσσα τα υφαίνει όλα αντιστικτικά με τον λυρισμό της φύσης, τους βιβλικούς τόνους και τις ψυχρές περιγραφές διαμορφώνοντας ένα υψηλό ύφος «τόσο πυκνό, λακωνικό και ακριβολόγο, που μπορεί να χαρακτηριστεί άφοβα ανεπανάληπτο» έγραψε ο Τζων Μπάνβιλ. Ωστόσο, θα μπορούσε να είναι ένα ακόμα γουέστερν. Όπως μια απλή θαλασσινή περιπέτεια ήταν στην πρώτη του γραφή και  ο «Μόμπι Ντικ» του Χέρμαν Μέλβιλ. Η κρίσιμη στιγμή για τη μετατροπή του «Ματωμένου Μεσημβρινού»  στο μυθιστόρημα  που γνωρίζουμε, ήταν η επινόηση του δικαστή Χόλντεν. Για τον «Μόμπι Ντικ» όταν ο χαρακτήρας του καπετάνιου Αχαάβ ποντίζεται στο τραγικό βάθος των ηρώων του Σαίξπηρ και μεταμορφώνεται.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ

 1821: Η πένα και το καριοφίλι. Η αιώνια διελκυστίνδα για τη διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας  

Το κείμενο είναι η εισήγησή μου στο «Δ΄ Συμπόσιο Λογοτεχνίας» του περιοδικού Παρέμβαση, 10 -11 Σεπτεμβρίου 2022 στην Κοζάνη με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του '21.
 

Η μελέτη για το ’21 για να είναι αποτελεσματική θα πρέπει να ανασηκώσει το πέπλο που σκεπάζει το υποκείμενο και δίνει ζωή στην ιστορία. Να αναζητήσει αξιακά φορτία, να αγγίξει τις πολιτισμικές και ανθρωπολογικές λογικές με τις οποίες ελίσσεται ο Έλληνας. Να ανιχνεύσει την κοινωνική συνείδηση, την ανθρώπινη και πολιτική ηθική που αρδεύει και κατευθύνει ως υποβολέας τις κινήσεις των υποκειμένων και των κοινωνικών ομάδων. Την εξελισσόμενη δηλαδή, διαμόρφωση της εθνικής ιδεολογίας και εθνικής ταυτότητας.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ

Αλεξάνδρα Μπακονίκα: Η ρητορική του πόθου και η δι-εκδίκηση της γυναικείας επιθυμίας 

Από το αφιέρωμα  του περιοδικού "Ένεκεν", τχ. 54, Δεκέμβρης 21

Αν και η έκφραση του ερωτικού συναισθήματος είναι γνωστή από την αρχαία λυρική ποίηση, οι ποικίλες μορφές που παίρνει προσδιορίζονται κοινωνικά σε κάθε εποχή.  Ο Ντενί ντε Ρουζμόν, στο βιβλίο του «Ο Έρως και η Δύση» , αναλύει το πάθος του έρωτα ως ιστορικό φαινόμενο που έχει μεσαιωνική καταγωγή.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ

Δαμάζοντας τα κείμενα. Η ποιητική και οι ωδίνες ενός μυθιστορήματος 

Προσκεκλημένος από τη Λέσχη Ανάγνωσης του  Συλλόγου Αποφοίτων της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ  «ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ» και μετά από μια ωραία βραδιά, όπου συζητήσαμε την «Πόλη χωρίς Θεούς», μου ζητήθηκε να καταθέσω στη στήλη με τον τίτλο «Γενική υποκειμενική» τις απόψεις μου, σχετικά  με τη γραφή του μυθιστορήματος, αυτό που συνοπτικά αποκαλείται «το εργαστήρι του συγγραφέα». Το κείμενο αποτέλεσε αργότερα την  εισήγηση μου στο «Γ΄ Συμπόσιο Λογοτεχνίας» του περιοδικού Παρέμβαση, 23-25 Νοεμβρίου 2018, Κοζάνη

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Ελληνικότητα και παγκοσμιοποίηση

ΑΥΓΗ,  30.11.2003

Τα τελευταία χρόνια οι λέξεις «εντοπιότητα» και «ιθαγένεια» θεωρούνται ύποπτες από μια μερίδα κριτικών και συγγραφέων. Καταλογίζεται σ’ αυτές η ρίζα της πεζογραφικής μας κακοδαιμονίας, ότι δηλαδή η λογοτεχνία δεν μπορεί να ανοιχτεί σε ένα διεθνές περιβάλλον και μένει κλειστή στους ελληνικούς ορίζοντες.

                                        Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Ο δυτικός Παπαδιαμάντης

ΑΥΓΗ

Το κείμενο είναι από το πασχαλινό αφιέρωμα της Αυγής και αποτελεί περίληψη της ανακοίνωσής μου στο Γ' Διεθνές Συνέδριο για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη που πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβρη του 2011 στη Σκιάθο. Προσπαθεί -κόντρα στην ερμηνευτική γραμμή του Ζήσιμου Λορεντζάτου και τα έως τώρα σχήματα πρόσληψης του έργου του- να αναδείξει την ευρωπαϊκή πλευρά του η οποία θεμελιώνεται μέσα από το τεράστιο μεταφραστικό έργο που μας παρέδωσε.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Gustave Flaubert: Οι πολλαπλές όψεις μιας ιδιοφυίας

ΑΥΓΗ 03.10.10

Τι μπορούμε να ξέρουμε από έναν άνθρωπο σήμερα;». Αυτό είναι το ερώτημα που έθετε στον πρόλογό του ο Ζαν Πωλ Σαρτρ το 1971, στην πεντάτομη βιογραφία του Φλωμπέρ, με τίτλο «Ο ηλίθιος της οικογένειας». Φαίνεται ότι οι χιλιάδες σελίδες του δεν ήταν αρκετές, γιατί έκτοτε εξακολουθούν να προστίθενται νεότερες, όπως του Geoffrey Wall το 2001 ή η ανά χείρας του Φρέντερικ Μπράουν.

   Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Ιστορία και κοινωνία στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία

Το κείμενο αποτελεί εισήγηση στην εκδήλωση την οποία διοργάνωσε η  «Τέχνη - Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, με θέμα «Ιστορία και κοινωνία στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία» στις 06 Μαΐου 2014
Πώς αντιμετωπίζει ο μυθιστοριογράφος μια μεγάλη κρίση του καιρού του; Το ερώτημα τον τοποθετεί αργά ή γρήγορα μπροστά σε μια οφειλόμενη 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Jorge Luis Borges: Η λογοτεχνία κι ο καθρέφτης

ΑΥΓΗ 02.04.2006

Αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι μετά τα πεζά ακολουθούν αντίστοιχες συγκεντρωτικές εκδόσεις για τα δοκίμια και την ποίηση, το γεγονός αποτελεί ευκαιρία για μια νέα προσέγγιση του έργου του. Βεβαίως ο Μπόρχες έχει σήμερα μια οικουμενική αναγνώριση. Και στην Ελλάδα οι μεταφράσεις, οι βιογραφίες, τα αφιερώματα αλλά και επίγονοί του φανερώνουν ότι η υποδοχή του έργου του, εδώ και μισό αιώνα σχεδόν, υπήρξε προνομιακή.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Ιδεολογικές χρήσεις και καταχρήσεις της ελληνικότητας.

Monthly Review τχ. 50, Φεβρ.  2009

Το κείμενο που ακολουθεί είναι συμβολή στην έρευνα του περιοδικού Monthly Review. Το πλούσιο και ενδιαφέρον αφιέρωμα του περιοδικού είχε ως στόχο να διερευνήσει τις δυνατότητες που έχει η Ελλάδα να διατηρήσει στοιχεία της εθνικής της ταυτότητας την εποχή της παγκοσμιοποίησης και με δεδομένη την ένταξή της στους ευρωπαϊκούς θεσμούς- στους θεσμούς της Δύσης. Το ερώτημα το οποίο τέθηκε ήταν το εξής: Η ελληνικότητα και οι στρατηγικές των πολιτικών κομμάτων

                                  Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Από την αριστοκρατία στη μαζική δημοκρατία της κριτικής

 The Books' Journal, τχ. 103, Νοέμβριος 2019

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια συνεχής αναδιαμόρφωση του πεδίου της λογοτεχνικής κριτικής όπως τη γνωρίσαμε μεταπολεμικά. Τα ηλεκτρονικά περιοδικά, το facebook,  τα βιβλιόφιλα ιστολόγια που αναδύθηκαν σταδιακά διεκδικούν τον δικό τους δημόσιο λόγο. Δημιουργούνται

                                  Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Milan Kundera: Μυθιστορηματικός στοχασμός και ρητορική της εξορίας

ΑΥΓΗ 13.11.2005

Παρά το γεγονός ότι το Αστείο εκδόθηκε στην Ελλάδα το 1971 και έως σήμερα έχει μεταφραστεί το σύνολο των μυθιστορημάτων και των δοκιμίων του Μίλαν Κούντερα, εκτός κάποιων βιβλιοκριτικών, απουσιάζουν σχεδόν οι ελληνικές μελέτες. Αντίστοιχη, νομίζω, είναι η πρόσληψη και η υποδοχή του έργου μεγάλων ξένων πεζογράφων. Αν θεωρήσουμε, λοιπόν, το μυθιστόρημα ως

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Απόστολος Δοξιάδης, Ο Κουρτ Γκέντελ και το όνειρο του Λάιμπνιτς

ΑΥΓΗ, 26.08.2007

Πρέπει να ομολογήσω ότι οι μαθηματικοί οφείλουμε χάρη στον Απόστολο Δοξιάδη ο οποίος μαζί με τον Έκτορα Κακναβάτο, τον Ντενίς Γκετζ, τον Άντριου Κράμεϋ κ.α. γκρέμισαν τα σινικά τείχη που χώριζαν τους κόσμους των μαθηματικών και της λογοτεχνίας. Και όχι μόνο γι’ αυτό. Με το ρεύμα της αποκαλούμενης «μαθηματικής λογοτεχνίας» -αν και η άξια του ονόματός της λογοτεχνία δεν έ χει ανάγκη από προσδιοριστικά επίθετα

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Όψεις της Θεσσαλονίκης μέσα από τα λογοτεχνικά κείμενα των Θεσσαλονικέων

Από την εκδήλωση της Παρέμβασης "Περί Θεσσαλονίκης αλλά από μακριά" 02.04.14

Η Θεσ­σα­λο­νί­κη εί­ναι μια προ­νο­μιού­χος πό­λη, για­τί μια αυ­τό­χθων ποι­η­τι­κή και πε­ζο­γρα­φι­κή πα­ρα­γω­γή χαρ­το­γρά­φη­σε ε­παρ­κώς το πρό­σω­πό της. Η πό­λη, ως χώ­ρος και  κλί­μα, ε­πα­νέρ­χε­ται στο έρ­γο των πε­ρισ­σό­τε­ρων λο­γο­τε­χνών α­κό­μη και των νε­ότερων. Θα μπο­ρού­σε, ί­σως, να θε­ω­ρη­θεί ως πα­ρά­δειγ­μα γό­νι­μης συ­νο­μι­λί­ας λο­γο­τε­χνί­ας και

Ποίηση την εποχή της κρίσης. Η «απομάγευση» του κόσμου και η επανάκαμψη του κοινωνικού βλέμματος

bookpress.gr, 5.11.2017

Μετά τη στροφή του αιώνα και ειδικότερα όσο σωρεύονται τα χρόνια της κρίσης, πληθαίνουν οι ενδείξεις για την  εκκόλαψη μιας γραμματολογικά αχαρτογράφητης νέας ποιητικής ευαισθησίας. Το ερώτημα για την ύπαρξή της θέτουν επιτακτικά, μεταξύ των άλλων,  οι τρεις δίγλωσσες αγγλόφωνες ανθολογίες που κυκλοφόρησαν τα δυο τελευταία χρόνια στο όνομα της κρίσης και στις οποίες θα αναφερθώ παρακάτω.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Στοχαστές για τον 21ο αιώνα. Η διαρκής γοητεία του Καστοριάδη

ΤΟ ΒΗΜΑ, 22.08.2020

Δέκα πανεπιστημιακοί και συγγραφείς επιλέγουν έναν στοχαστή του 20ου αιώνα που επιβιώνει στον 21ο. Για τους οχτώ στoχαστές – Κορνήλιος Καστοριάδης, Μισέλ Φουκώ, Στέφαν Τσβάιχ, Βάλτερ Μένγιαμιν, Καρλ Πόπερ, Τζον Ρολς, Λε Κορμπιζέ, Πιέρ Κλοσόφσκι -γράφουν οι Αριστείδης Αντονάς, Βασίλης Βαμβακάς, Ανδρέας Γιακουμάτος, Π. Κ. Ιωακειμίδης, Γιώργος Καραβοκύρης, Μάκης Καραγιάννης, Φιλήμων Παιονίδης, Νικόλας Σεβαστάκης, Νικήτας Σινιόσογλου, Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος. 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Γιώργος Ιωάννου - Δημήτρης Μαρωνίτης. Επαρχιακή λογοτεχνία. Νέες απορίες για μια παλιά ιστορία.

ΑΥΓΗ 25.6.2006

Το αφιέρωμα του Κέδρου στον Γιώργο Ιωάννου και ο Δ. Ν. Μαρωνίτης από τις στήλες του Βήματος έφεραν στην επιφάνεια μια ξεχασμένη και επώδυνη για τα λογοτεχνικά πράγματα διαμάχη. Όπως ορίζεται προγραμματικά, η επίμαχη φράση της «επαρχιακής λογοτεχνίας», κάτω από την οποία ο κ. Μαρωνίτης στέγασε το 1977 τις τέσσερις επιφυλλίδες, δηλώνει «την εμμονή οποιουδήποτε τεχνίτη σ’ ένα σύστημα ανθρωπογεωγραφίας κλειστό, ευσύνοπτο, έντονα χαρακτηρισμένο σε αντίθεση προς την ανοιχτή, 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Η τέχνη της υπερβολής και η υπονόμευση του ρεαλισμού. Στάσεις στο πεζογραφικό έργο του Ανδρέα Μήτσου

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ τχ. 117 Δεκέμβριος 2001

Ένας από τους πιο ταλαντούχους πεζογράφους της γενιάς του, διέγραψε μέχρι τώρα μια γόνιμη και πρωτότυπη πορεία. Από το «Ένα μήλο, ένα κυδώνι, ένα κλωνί βασιλικό» (1982) έως τις «Σφήκες», το τελευταίο του βιβλίο, δημιούργησε με συνέπεια και συνέχεια έναν αφηγηματικό κόσμο εύκολα αναγνωρίσιμο και διακριτό. Η ενσωμάτωση του δοκιμιακού και φιλοσοφικού στοχασμού, η υπονόμευση του ρεαλισμού, 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Η τέχνη του ελάχιστου στη διηγηματογραφία του Δημήτρη Νόλλα  ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 109 Δεκέμβριος 1999

Υπάρχει μία υπόγεια αλλά ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι το μυθιστόρημα είναι ανώτερο και πληρέστερο είδος σε σχέση με το διήγημα. Άποψη η οποία τείνει να παγιωθεί, από τα 

 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Ars Critica - Περί κριτικής και κριτικών λόγος

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ τχ. 119 Ιούνιος 2002

Τους τελευταίους μήνες ορισμένα γεγονότα ανασύρουν πάλι στην επιφάνεια την διαρκώς και γενναία διαφιλονικούμενη έννοια της κριτικής. Αναφέρομαι στην, δια του τύπου, αντιπαράθεση Ν. Βαγενά- Ε. Αρανίτση με θέμα τον μεταμοντερνισμό και σε δύο ευτυχή εκδοτικά συμβάντα. Την «Ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας και την πρόσληψή της στα χρόνια του μεσοπολέμου» του Α. Αργυρίου και τη «Δέκατη μούσα.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Αν είναι να μιλήσει κάποιος ας πει για την αγάπη. Σημειώσεις πάνω στην ποίηση του Μιχάλη Γκανά

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 112 Σεπτέμβριος 2000

Ο Μιχάλης Γκανάς, που γεννήθηκε στον Τσαμαντά Θεσπρωτίας το 1944, αποτελεί μια τις πιο ξεχωριστές ποιητικές φωνές της γενιάς του '70. Στο ευρύτερο κοινό είναι γνωστός από τους στίχους που μελοποίησαν γνωστοί Έλληνες συνθέτες. Η πρώτη προσωπική του συλλογή, " Ακάθιστος Δείπνος", εκδίδεται το 1978, για να ακολουθήσουν τα " Μαύρα Λιθάρια" (1980), " Γυάλινα Γιάννενα" (1989)
  

Σωτήρης Δημητρίου. Ένας παραβάτης του κανόνα

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 122 Μάρτιος 2003

O Σωτήρης Δημητρίου αποτελεί μία από τις λίγες περιπτώσεις σύγχρονων πεζογράφων οι οποίοι γνώρισαν την καθολική, σχεδόν, αποδοχή της κριτικής. Ο συγγραφέας στη μέχρι τώρα πορεία του δεν διέψευσε την εξαιρετική αυτή αναγνώριση. Από την πρώτη πεζογραφική του εμφάνιση, το «Ντιάλιθ’ ιμ, Χριστάκη», μέχρι το «Τους τα λέει ο Θεός» διακρίνεται η γνήσια φλέβα μιας λογοτεχνίας η οποία προσφέρει ατόφια κομμάτια ζωής με ελάχιστες λέξεις.

                                          Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Θεσσαλονίκη: Η αόρατη πόλη

(δε)κατα, τχ. 41, Άνοιξη 2015

Από το αφιέρωμα στη Θεσσαλονίκη που πραγματοποίησε το περιοδικό.
«Οι νεκροί αυτής της πόλης γνωρίζουν πολλά. Αλλά είναι σιωπηλοί. Γι’ αυτό οι ζωντανοί είναι τόσο προκλητικοί στις ρητορείες τους. Μια αόρατη πόλη µε το ίδιο όνοµα και άλλους θεούς υπάρχει κάτω απ’ τα χώµατα» .

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

 

Ο ποιητής του λαού στο facebook

  ΤΑ ΝΕΑ, 19.7.14

Έκανα ένα βράδυ μια περιήγηση στις σελίδες των λογοτεχνών κι έπεσα σε περισυλλογή για τα νέα ήθη, που αθόρυβα διαμορφώνουν οι νέες πραγματικότητες του διαδικτύου. Ποιητής κάτω από την ανάρτηση με το ποίημά του είχε 620 like και 340 σχόλια. Δεν άντεξα και μπήκα στον πειρασμό να τα διαβάσω. Απαντούσε στους

         Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Η Ελλάς κατά των Αθηνών

Έριδες και πάθη ενάντια στην «πνευματική δικτατορία της Αθήνας», στα λογοτεχνικά περιοδικά του μεσοπολέμου, Παρέμβαση


Ο Δημήτρης Τζιόβας στο άρθρο του για την «Ανήσυχη δεκαετία του ’60» (ΒΗΜΑ 21.03.10), διατυπώνει την άποψη ότι αυτή «αντιπροσωπεύει ενδεχομένως και την τελευταία πνευματική αναλαμπή της ελληνικής επαρχίας με προεξάρχουσα τη Θεσσαλονίκη αλλά και άλλες πόλεις όπου κυκλοφορούσαν αξιόλογα περιοδικά», αναφερόμενος στην Κριτική της Θεσσαλονίκης, την Ενδοχώρα των Ιωαννίνων κ.ά.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Ελληνική λογοτεχνία - Όψεις της κρίσης.

Διαβάζω, τχ. 526, Φεβρουάριος 2011

Το κείμενο είναι από το αφιέρωμα του περιοδικού, με τίτλο "Όψεις της κρίσης: Ελληνική Λογοτεχνία και Φιλοσοφικός Στοχασμός" το οποίο ανιχνεύει πτυχές της κρίσης που βιώνουμε στη γραφή Ελλήνων συγγραφέων και στοχαστών. Τα υπόλοιπα κείμενα του αφιερώματος υπογράφουν οι Λευτέρης Καλοσπύρος, Γιάννης Δούκας, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Νίκος Παναγιωτόπουλος, Ιωάννα Μπουραζοπούλου και Νίκος Ταγκούλης.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Μυθιστορήματα τούβλα εναντίον μικρής φόρμας

The Books' Journal, τχ. 57, Αύγουστος 2015

«Πολύ λίγα βιβλία αξίζουν τον κόπο να είναι τόσο μεγάλα. Οι Αμερικανοί ειδικά λατρεύουν τα μεγάλα βιβλία. Νομίζω ότι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ένα σπουδαίο αμερικανικό μυθιστόρημα πρέπει να μοιάζει με τούβλο» είπε σε συνέντευξη στο ραδιόφωνο του BBC ο Ίαν Μακ Γιούαν. Τις τελευταίες δεκαετίες οι τάσεις της αγοράς επιβάλλουν ογκώδη μυθιστορήματα. Τα ερωτήματα, όμως, που ανακύπτουν σχετικά είναι

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Η κριτική υπό το φως της θεωρίας

 frear.gr, 23.03.2017

Η κριτική βιβλίων, όπως η ανά χείρας έκδοση, είναι πάντα μια πρόκληση, αφού εκ των πραγμάτων υποχρεώνει ουσιαστικά σε μια κριτική της κριτικής. Εγείρει ερωτήματα για τον ρόλο της, σε αναγκάζει, για μια ακόμη φορά, να έρθεις αντιμέτωπος με τις καταστατικές της συντεταγμένες, να δοκιμάσεις νέες απαντήσεις, γιατί όπως συνοπτικά το έθεσε ο Thibaudet «δεν υπάρχει κριτική δίχως κριτική της κριτικής».

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Η ευρωπαϊκή θητεία ενός ακραιφνούς έλληνα

ΑΥΓΗ, 11.11.07,  Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλος: Για τον μεταφραστή Παπαδιαμάντη

Πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια ο μεταφραστής Παπαδιαμάντης ήταν κοινή φιλολογική πεποίθηση, αλλά από το τεράστιο και ανεξερεύνητο έργο του υπήρχε μόνον ένα αχνό περίγραμμα το οποίο διέγραφαν, κυρίως, ο κατάλογος του Κατσίμπαλη και του Βαλέτα. Τα τελευταία χρόνια η αφηρημένη ιδέα άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, φέρνοντας στην επιφάνεια μια καταποντισμένη Ατλαντίδα. Ήδη, εκτός από τις διάσπαρτες μεταφράσεις, κυκλοφορούν σε

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:


Βιογραφία και αυτοβιογραφία. Οι εκδοχές του εαυτού στο πε-ζωγραφικό έργο του Κώστα Ντιο

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, τχ. 188-189, Καλοκαίρι 2018

Νομίζω ότι ο Κώστας Ντιος δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι γνωστό ότι το 1978, μαθήτευσε στο εργαστήρι του γλύπτη Cezar, στην Ecole des Beaux-Art του Παρισιού, παρακινημένος από τις αφηγήσεις του πατέρα του, που έφταναν στα αυτιά του στιλβωμένες από τη γοητεία του μύθου της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, της οποίας υπήρξε φοιτητής την εποχή του Ιακωβίδη.

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Η κρίση και οι λέξεις. Ματιές στη διχασμένη ελληνική ψυχή

Culturenowmag, Άνοιξη 2012, τχ. 20,

Η σημερινή κρίση μοιάζει με οδοστρωτήρα που δεν αφήνει τίποτε όρθιο. Σαρώνει οικονομίες, αντιλήψεις, συναισθήματα  και ανθρώπους. Ο έλληνας ταπεινωμένος προσπαθεί να καταλάβει τι του συμβαίνει, αλλά βρίσκεται σε μια ιδεολογική και ψυχική  σύγχυση. Η οργή και ο θυμός εναλλάσσονται με τις φλύαρες

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

Δεν υπάρχουν σχόλια: