ΚΑΜΙΑ ΑΦΙΣΑ Ή ΤΟΙΧΟΣ
Καμιά αφίσα ή τοίχος δε θα μαρτυρεί
το ελαφρό σου πέρασμα στη φλέβα
Πέφτεις σα σιγανή βροχή ανύποπτη
ανάμεσα στα ξεραμένα φύλλα
Καμιά σκαπάνη μουσικού δε θα σε βρει
τόσο βαθιά στο αίμα.
"Ο δύσκολος θάνατος"
Εκδ. Νεφέλη 1985
Δεν ξέρω γιατί, αναζητώντας ποιήματα για ένα δύσκολο καλοκαίρι, το χέρι μου στάθηκε στον ξεχασμένο Νίκο-Αλέξη Ασλάνογλου. Ίσως γιατί μου θυμίζει παλιές καλές εποχές.
Πάντως, αυτή η ανάγκη να επανέρχεσαι είναι και ένα σημάδι νίκης πάνω στο χρόνο, για έναν ποιητή που συνδυάζει τον έρωτα με την μελαγχολία και τη μοναξιά και έσβησε μέσα στη σιωπή.
«Στις 9 Αυγούστου βρέθηκε σε κατάσταση αποσύνθεσης στο σπίτι του νεκρός ο ποιητής Νίκος - Αλέξης Ασλάνογλου...» Αύγουστος 1996
Ένα μικρό απόσπασμα από την τελευταία του συνέντευξη.
«Οι ποιητές δεν θέλουν χώρο... Οι ποιητές είναι πουλιά που πετούν. Σπάνια ξεκουράζονται ακουμπώντας στη γη... Οι ποιητές παντού είναι ανεπιθύμητοι γιατί είναι ριζοσπάστες, αρνητές, υπενθυμίζουν την πλήξη που φέρουν όλοι όσοι έχουν αφεθεί στην καθημερινότητα... Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά "πουλιά", αλλά πολύ φοβάμαι ότι τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν φτερά... νομίζουν ότι έχουν. Αυτοί οι "ποιητές" πράγματι πιάνουν χώρο γιατί ποτέ δεν απογειώνονται ούτε μας απογειώνουν! Η πίστη μου είναι ότι από τους "ποιητές" στην Ελλάδα λείπει ένα ένστικτο αυτοκριτικής... Γι' αυτό και εκδίδονται περίπου 200 νέες ποιητικές συλλογές κάθε χρόνο... Συνήθως στην Ελλάδα μια ποιητική συλλογή γράφεται εύκολα, όχι με πρόθεση να υπηρετήσει την ποίηση, αλλά τον εαυτό του ποιητή, τη ματαιοδοξία του... με άλλα λόγια, να υπηρετήσει αλλότρια πράγματα..."
Πάντως, αυτή η ανάγκη να επανέρχεσαι είναι και ένα σημάδι νίκης πάνω στο χρόνο, για έναν ποιητή που συνδυάζει τον έρωτα με την μελαγχολία και τη μοναξιά και έσβησε μέσα στη σιωπή.
«Στις 9 Αυγούστου βρέθηκε σε κατάσταση αποσύνθεσης στο σπίτι του νεκρός ο ποιητής Νίκος - Αλέξης Ασλάνογλου...» Αύγουστος 1996
Ένα μικρό απόσπασμα από την τελευταία του συνέντευξη.
«Οι ποιητές δεν θέλουν χώρο... Οι ποιητές είναι πουλιά που πετούν. Σπάνια ξεκουράζονται ακουμπώντας στη γη... Οι ποιητές παντού είναι ανεπιθύμητοι γιατί είναι ριζοσπάστες, αρνητές, υπενθυμίζουν την πλήξη που φέρουν όλοι όσοι έχουν αφεθεί στην καθημερινότητα... Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά "πουλιά", αλλά πολύ φοβάμαι ότι τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν φτερά... νομίζουν ότι έχουν. Αυτοί οι "ποιητές" πράγματι πιάνουν χώρο γιατί ποτέ δεν απογειώνονται ούτε μας απογειώνουν! Η πίστη μου είναι ότι από τους "ποιητές" στην Ελλάδα λείπει ένα ένστικτο αυτοκριτικής... Γι' αυτό και εκδίδονται περίπου 200 νέες ποιητικές συλλογές κάθε χρόνο... Συνήθως στην Ελλάδα μια ποιητική συλλογή γράφεται εύκολα, όχι με πρόθεση να υπηρετήσει την ποίηση, αλλά τον εαυτό του ποιητή, τη ματαιοδοξία του... με άλλα λόγια, να υπηρετήσει αλλότρια πράγματα..."
Ολόκληρη η συνέντευξη είναι εδώ
«Οι ποιητές είναι πουλιά που πετούν», ΒΗΜΑ, 13.10.1996
| Συλλογές |
| Δύσκολος θάνατος (1954) Ο θάνατος του Μύρωνα (1960) Ποιήματα για ένα καλοκαίρι (1963) 44 ποιήματα-επιλογή 1946-1964(1970) Νοσοκομείο εκστρατείας (1972) Αργό πετρέλαιο (1974) Ωδές στον πρίγκηπα (1981) Τρία ποιήματα (1987) |
| Μελέτες, μεταφράσεις |
| Θάλασσα και συγχρονισμός - Ποιητικό μονόπρακτο (1952) Θάνατος και γέννηση στην ποίηση - Θέμελης, μελέτη (1959) Εκλάμψεις - Α.Ρεμπό, μεταφρασμένα ποιήματα (1971) Η ταβέρνα - Ε.Ζολά, μυθιστόρημα (1988) Ταξιδεύοντας στη δροσερή νύχτα - Κείμενα (1991) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου