Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007

Το ποίημα που διανυκτερεύει



William Butler Yeats

O W. B. Yeats είναι λίγο απαισιόδοξος.
Μου αρέσει όμως ένα ποίημά του, το οποίο έχει πράγματα τα οποία λατρεύω: Ο καφές, τα βιβλία και η απόλαυση της στιγμής.




Ταλάντευση


"Ο χρόνος μου ο πεντηκοστός ήταν φευγάτος
Κι ήμουν εγώ, άντρας μονάχος,
Σ' ένα γεμάτο του Λονδίνου καφενείο
Μ΄άδειο φλυτζάνι κι ανοιχτό βιβλίο
Στου τραπεζιού το μάρμαρο το κρύο.

Κι ενώ τα γύρω μου κοιτούσα αφηρημένος,
Ένιωσα ξάφνου να ΄μαι φλογισμένος
Και είκοσι λεπτά λίγο πολύ
Τόση μου φάνηκε η χαρά μου εκεί,
Ήμουν ευλογημένος κι ευλογούσα τη ζωή"

Vacillation

"My fiftieth year had come and gone
I sat, a solitary man,
In a crowded London shop,
An open book and an empty cup
On the marble table-top.

While on the shop and street I gazed
My body of a sudden blazed
And twenty minutew more or less
It seemed, so great my hapiness,

That I was blessed and could bless."

Στο καινούριο τεύχος της ΝΕΑΣ ΕΣΤΙΑΣ: Η κριτική του Περικλή Σφυρίδη για τον "Καθρέφτη και το Πρίσμα":

"Γραφή ρεαλιστική, λιτή, χωρίς ασάφειες ή πλατειασμούς, με ποιητική αύρα που διαχέεται συνεσταλμένα στις σελίδες του βιβλίου, με εκλεπτυσμένο χιούμορ όπου χρειάζεται. Γραφή, λοιπόν, παραδοσιακή, η οποία όμως ενσωματώνει πολλές από της μοντέρνες τεχνικές της διηγηματογραφίας με τις οποίες ο Καραγιάννης οικοδομεί ένα απόλυτα προσωπικό ύφος (κάποιοι φανατικοί των εφήμερων λογοτεχνικών θεωριών θα το βάπτιζαν «μεταμοντέρνο») ...
...ο Καραγιάννης με το πρώτο του αυτό βιβλίο μας έδωσε τα διαπιστευτήρια στιβαρού πεζογράφου που εντάσσεται στο αξιόλογο δυναμικό των διηγηματογράφων της Θεσσαλονίκης.

Ολόκληρη η κριτική είναι εδώ: "Διαπιστευτήρια στιβαρού πεζογράφου"

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Θεωρώ ότι τόσο η επιλογή του ποιήματος όσο και το αρχικό σχόλιο επιβεβαιώνουν τον απόλυτα ορθό χαρακτηρισμό, από τους Μαρωνίτη -πρότερα- και Σφυρίδη -ύστερα-, ως "αναγνώστη-συγγραφέα".
Καλό βράδυ!