tag:blogger.com,1999:blog-5229425382787074101.post8569528870917933166..comments2023-06-11T15:12:08.626+03:00Comments on Μάκης Καραγιάννης: Κείμενα μικράς πνοήςΜάκης Καραγιάννηςhttp://www.blogger.com/profile/02256335904253869455noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-5229425382787074101.post-87887490661418837772010-01-26T20:26:31.724+02:002010-01-26T20:26:31.724+02:00Προφανώς και το σχόλιο μου δεν έγινε για τον κ. Μά...Προφανώς και το σχόλιο μου δεν έγινε για τον κ. Μάρκογλου, μα εξ αφορμής του ποίηματός του για ένα σπασμένο λιθάρι και λυπάμαι που παρανοήσατε (ηθελεμένα άραγε;).<br /><br />Κατά τα λοιπά, η ανωνυμία δεν νομίζω ότι έχει ή θα έπρεπε να έχει σχέση πάντα με την ουσία των λεγομένων κάποιου ή την αξία απάντησης αυτών.<br /><br />(φιλοσοφικό ζήτημα: ειλικρινής ανωνυμία εναντίον λογοκλεμμένης επωνυμίας)<br /><br />Ας είναι όμως! Κρίνετε για να κριθείτε. <br /><br />Καλό Σας Βράδυ.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5229425382787074101.post-70457341577729256082010-01-25T00:55:33.700+02:002010-01-25T00:55:33.700+02:00Προτιμώ να συνομιλώ με όσους αναλαμβάνουν το κόστο...Προτιμώ να συνομιλώ με όσους αναλαμβάνουν το κόστος της γνώμης τους. <br />Πάντως, ο Πρόδρομος Μάρκογλου έχει κερδίσει τη θέση του στη νεοελληνική λογοτεχνία με το έργο του επί 50 συναπτά έτη. Η προσφορά του έχει αποτιμηθεί από το αναγνωστικό κοινό και επωνύμως από την κριτική, ώστε να μην κινδυνεύει από υπαινιγμούς ανώνυμων σχολιαστών.Μάκης Καραγιάννηςhttps://www.blogger.com/profile/02256335904253869455noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5229425382787074101.post-37186906133151535142010-01-23T16:03:53.663+02:002010-01-23T16:03:53.663+02:00Πολύ όμορφο το ποίημα που επιλέξατε από τη συλλογή...Πολύ όμορφο το ποίημα που επιλέξατε από τη συλλογή!<br /><br />Καμιά φορά βέβαια (στην Ελλάδα συχνότερα) τα ξένα σπασμένα λιθάρια της ποίησης τα φέρνουν εδώ δικοί μας "ποιητές" και αφού τα βάλουν μια δύο δικές τους πινελιές τα παρουσιάζουν στους "ιθαγενείς" (εμάς δηλαδή) ως δικά τους.<br /><br />Κι ένα προβλημα που γεννάται, πρόβλημα κατεξοχήν συνενοχής στο χώρο της κριτικής και της εκδοτικής (βιομηχανίας), είναι το πώς αυτοί οι "ποιητές" κατορθώνουν όχι μόνο να επιζούν αλλά να γιγαντώνονται και να "μεγαλουργούν" μεταφράζοντας ξένους ποιητές και παρουσιάζοντας τα αμετάφραστα ποίηματα των ξένω αυτών ποιητών ως δικά τους.<br /><br />Ελπίζω κάποια στιγμή να ασχοληθεί με σθένος και κάποιος αξιόλογος κριτικός με το θέμα αυτό...αν και πάντα, τελικά, ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα είναι να τα "βάλεις με τα του Οίκου σου" συμβεβηκότα...έστω κι αν αυτά αφορούν προσφάτως παρελθούσες πορείες...δε ξέρω, άραγε, τι γνώμη έχετε εσείς γι'αυτό....Anonymousnoreply@blogger.com